Pozdrowienia z Paragwaju!

Dzisiejszą baję gdzieś kiedyś słyszałam i nawet nie jestem pewna czy nie była opisywana tutaj już. Ale przeczytałam wpis mojego ulubionego dominikańskiego blogera i tak się roześmiałam, że pomyślałam, że warto, żeby i tutaj trochę śmiechu zawitało.

A więc. To cytat będzie. Stąd.

Pewnego ranka wyszedłem po szóstej nad ranem z celi, zamierzając iśc na poranne modlitwy. Byłem półprzytomny. Niespodziewanie pod drzwiami znalazłem niewielką puszkę, a obok niej zwinięta kartka: "Byłem w nocy w Paragwaju. Na dowód przywożę ananasy, abyś mi uwierzył. Nie wydaj mnie."

Ojcze, wiadomość do Ciebie: miałeś go nie wydać, a teraz już cały Internet wie.

:D

made in China

Wiktorówki. Wakacje. Tłumy turystów przewijają się przez kościółek dominikanów. Obok stoi mały kiosk z katogadżetami. Jedna starsza pani kupuje różaniec. Po chwili podchodzi do brata, który jej go sprzedał:
-Bracie, ten różaniec jest jakiś dziwny. W tej dziesiątce jest tylko 9 koralików. A w tej 11.
-No bo wie pani, je robią chińskie dzieci, one do dziesięciu liczyć to nie bardzo..

teologia dziecięca

 Radość ze Zmartwychwstania trwa, ale ja cofnę się jeszcze na chwilę do tajemnicy Triduum Sacrum i niezwykłej symboliki jego liturgii. Wypowiedzianej ustami dzieci:)

Wielki Piątek. Rozpoczyna się liturgia. Celebrans pada na twarz przed ołtarzem. Mały chłopiec, nie widząc co się dzieje, pyta:

chłopiec: co robi ksiądz?
tata: leży przed ołtarzem
chłopiec: a co, niedobrze mu?"

Podobna historia w analogicznej sytuacji:

Wielki piątek, ksiądz pada na twarz przed ołtarzem. W ciszy wypełniającej kościół słychać krzyk dziecka: kto go zabił?! kto go zabił?!

...a na  koniec Credo: ..."i przyjął ciało zmarłej dziewicy.

Amen. Alleluja!
:)